Arif Quliyev: "Həyatım nisgilli olub"
Xalq artisti Arif Quliyev hazırda heç bir filmdə çəkilmədiyini bildirib.
Muztv.az xəbər verir ki, o, yerli mətbuata müsahibəsində gənc rejissorların bir neçə filmində çəkildiyini, gününü nəvələri ilə keçirdiyini söyləyib.
Aktyor gözəl qocalmağın fəxrli olduğunu deyib: "Onda çalışırsan ağır görünəsən, sanballı söz deyəsən. Amma özümü cavan hiss edirəm. Mən dünənki Arifi insanların üzündə gülüş yaradan səmimi və sadə bir insan kimi xatırlayıram. Həqiqətən də, məni gülüş yaşadır. Məqsədinə çatmaq üçün əziyyətlərdən keçməlisən. Ən böyük uğur əziyyətlə qazanılan uğurdur. Əsas odur ki, getdiyin yolda büdrəyib yıxılmayasan.
Mən həmişə sənət sevgisinin həsrətini çəkmişəm. Özümü dərk edəndən hiss etdim ki, içimdə teatra qarşı böyük sevgi var. Mənə deyirdilər ki, sən internatda böyümüsən, elə bir sənət sahibi ol ki, orda yaxşı qazanc əldə edə biləsən. Amma mən bu sənəti seçdim.
Mənim həyatım nisgilli olub. Qərara gəldim ki, elə bir sənəti seçim ki, insanları bir anlıq da olsa dərddən, qəmdən uzaqlaşdırım. Bu, mənim taleyimdir, taleyimə etiraz edə bilmərəm.
O, düşdüyü vəziyyətə görə valideynlərini günahlandırmayıb: "Xeyr, onlar məni dünyaya gətirib. Ata-ana insanı dünyaya gətiribsə, həyatda olmasalar da, onlara minnətdar olmalısan. Bu günlərdə qocalar evinə getmişdim. Orada qoca bir xanım mənə yaxınlaşıb dedi ki, sən ananı axtarırsan, amma anası, atası olan insanlar bizi gətirib bura qoyub. Sən axtarırsan, onlar itirir. Siz bilirsiniz ki, mən həm də toylara aparıcı kimi gedirəm. Bir dəfə bir oğlan mənə yaxınlaşıb, ana muğamı sifariş etməyimi xahiş etdi. Onun üçün musiqiçilərdən ana muğamı sifariş etdim. Gördüm ki, oğlan ağlayır. Onu foyeyə çıxarıb, ağlamağının səbəbini soruşdum. Dedi ki, 39 yaşım var, 9 ildir ki, anamı itirmişəm. Ona dedim ki, sən xoşbəxtsən, heç olmasa onu 30 ildir ki, görmürsən, mən yazıq onu heç görməmişəm (ağlayır).
Çox axtardım, amma tapmadım. Biri var imkan olmur, aparıb səni uşaq evinə qoyurlar, ara-sıra gəlib dəyirlər. Mən balaca uşaq idim, bir çarşablı yaşlı qadın gətirib məni uşaq evinə qoydu. Təxminən 2 yaşım var idi. Həmin yer mənim yaddaşıma o qədər hopmuşdu ki, Mərdəkanda oxuyanda gəlib həmin yeri tapdım. Mənim, sadəcə, adım yazılaraq kağıza qoyulub, nə "metirkam" olub, nə də dəqiq yaşım. Hələ də dəqiq bilmirəm ki, neçə yaşım var.
Muztv.az xəbər verir ki, o, yerli mətbuata müsahibəsində gənc rejissorların bir neçə filmində çəkildiyini, gününü nəvələri ilə keçirdiyini söyləyib.
Aktyor gözəl qocalmağın fəxrli olduğunu deyib: "Onda çalışırsan ağır görünəsən, sanballı söz deyəsən. Amma özümü cavan hiss edirəm. Mən dünənki Arifi insanların üzündə gülüş yaradan səmimi və sadə bir insan kimi xatırlayıram. Həqiqətən də, məni gülüş yaşadır. Məqsədinə çatmaq üçün əziyyətlərdən keçməlisən. Ən böyük uğur əziyyətlə qazanılan uğurdur. Əsas odur ki, getdiyin yolda büdrəyib yıxılmayasan.
Mən həmişə sənət sevgisinin həsrətini çəkmişəm. Özümü dərk edəndən hiss etdim ki, içimdə teatra qarşı böyük sevgi var. Mənə deyirdilər ki, sən internatda böyümüsən, elə bir sənət sahibi ol ki, orda yaxşı qazanc əldə edə biləsən. Amma mən bu sənəti seçdim.
Mənim həyatım nisgilli olub. Qərara gəldim ki, elə bir sənəti seçim ki, insanları bir anlıq da olsa dərddən, qəmdən uzaqlaşdırım. Bu, mənim taleyimdir, taleyimə etiraz edə bilmərəm.
O, düşdüyü vəziyyətə görə valideynlərini günahlandırmayıb: "Xeyr, onlar məni dünyaya gətirib. Ata-ana insanı dünyaya gətiribsə, həyatda olmasalar da, onlara minnətdar olmalısan. Bu günlərdə qocalar evinə getmişdim. Orada qoca bir xanım mənə yaxınlaşıb dedi ki, sən ananı axtarırsan, amma anası, atası olan insanlar bizi gətirib bura qoyub. Sən axtarırsan, onlar itirir. Siz bilirsiniz ki, mən həm də toylara aparıcı kimi gedirəm. Bir dəfə bir oğlan mənə yaxınlaşıb, ana muğamı sifariş etməyimi xahiş etdi. Onun üçün musiqiçilərdən ana muğamı sifariş etdim. Gördüm ki, oğlan ağlayır. Onu foyeyə çıxarıb, ağlamağının səbəbini soruşdum. Dedi ki, 39 yaşım var, 9 ildir ki, anamı itirmişəm. Ona dedim ki, sən xoşbəxtsən, heç olmasa onu 30 ildir ki, görmürsən, mən yazıq onu heç görməmişəm (ağlayır).
Çox axtardım, amma tapmadım. Biri var imkan olmur, aparıb səni uşaq evinə qoyurlar, ara-sıra gəlib dəyirlər. Mən balaca uşaq idim, bir çarşablı yaşlı qadın gətirib məni uşaq evinə qoydu. Təxminən 2 yaşım var idi. Həmin yer mənim yaddaşıma o qədər hopmuşdu ki, Mərdəkanda oxuyanda gəlib həmin yeri tapdım. Mənim, sadəcə, adım yazılaraq kağıza qoyulub, nə "metirkam" olub, nə də dəqiq yaşım. Hələ də dəqiq bilmirəm ki, neçə yaşım var.